Ramen, daar kijk je toch door?

 Ja maar deze even niet. We zijn in het Hadassaziekenhuis in Jeruzalem. Een bijzonder ziekenhuis omdat ze zowel Israëlische als Palestijnse patiënten behandelen. Mooi toch? Dat leverde de artsen in 2005 een Nobelprijs nominatie op. Het is een ziekenhuis met een eigen synagoge. In die synagoge zitten 12 grote gebrandschilderde ramen van Marc Chagall. Hij is een Russisch orthodoxe jood en sterk verbonden met het joodse volk. Hij verwoordt dat zo: elke dag als ik aan het werk ben voel ik dat mijn vader en moeder over mijn schouder meekijken en achter hen joden, miljoenen joden. Het zijn de enige ramen in die ruimte en door de felle, verschillende kleuren ontstaat er een bijzondere sfeer. Die wordt nog versterkt door de uitleg van wat het voorstelt. Het gaat om het 1e bijbelboek Genesis (hfdst. 49) Jacob die zijn 12 zonen zegent. Voor elke zoon een afzonderlijke zegen en dus ook een eigen raam. Op de foto's zie je er een paar. Zoon Naftali herken je b.v. aan dat dier op de grond en die vissen en die dreigende vogel. Jacob zegent hem door te zeggen dat hij zal zijn als een hert in het vrije veld dat mooie jongen voortbrengt. Ik zie daar wel iets van terug in dat liggende (barende??) hert met die vissen en die vogel in de vrije natuur daarboven. De kleuren geven nog extra spanning aan het beeld, of maak ik het nou mooier dan het is?Het thema van een zegenende Jacob spreekt ons beslist aan. Mooi dat iedere zoon een zegen krijgt die bij hem past, waardoor hij zijn eigen kwaliteiten verder kan ontwikkelen, zodat hij echt goed uit de verf komt. Morgen stappen wij in het vliegtuig voor de terugreis. We voelen ons bevoorrecht en gezegend dat we deze mooie reis zo met zijn vieren konden doen in dit prachtige land maar wel met al die verdrietige dingen waarin mensen het elkaar zo moeilijk maken. Laten we hopen en bidden dat er voor al deze mensen een nieuwe en vooral betere toekomst in het verschiet ligt. hh