joods gematigd

We zaten in een grote kring in de huiskamer van Jeremia, een gematigde orthodoxe jood van rond de 40. Hij woont in een joodse nederzetting tussen Bethlehem en Hebron op Palestijns gebied dus. Het is zaterdag, de sabbath is zojuist geëindigd want de zon is onder. We zijn bij hem om het ritueel mee te maken dat hoort bij afsluiting van de sabbath. Jeremia is in het wit gekleed en heeft een keppeltje op. Zijn vrouw en kinderen en een paar andere familieleden zitten aan weerszijden van hem. Op het tafeltje voor hem staat een glas wijn, een soort vaas en een lichtbron die even later aangestoken wordt. Jeremia heeft de gitaar in de aanslag. Hij vertelt kort dat het ritueel is bedoeld om de overgang te maken tussen de rust van de sabbath en de activiteiten die morgen weer wachten. Dan wordt er door het hele gezin een lied ingezet waarin veel halleluja voorkomt. Daarna gaat de vaas rond waar iedereen even aan ruikt. Een geur die ik niet direct thuis kan brengen maar Hil denkt dat het wierook is. Na nog een lied drinkt hij een flinke slok van de wijn en legt hij ons uit, compleet met bijbelteksten, hoe hij aankijkt tegen het twee volken probleem. Vooraf zijn we strak geïnstrueerd om geen discussie aan te gaan en alleen vragen te stellen. Dat laatste is nauwelijks nodig. Met veel stemverheffing strakke gebaren en een niet te stuiten woordenstroom laat hij ons weten dat de joden het enige volk zijn dat recht heeft op het land. Hij haalt series teksten aan, o.a. die uit Ezechiel over de dorre doodsbeenderen. Die situatie vergelijkt hij 1 op 1 met de holocaust. God kreeg daar weer leven in en dat is het wonder van de joodse staat na 1948. En de Palestijnen dan? Die zijn alleen maar uit op bloedvergieten en dan doet hij met zijn kinderen na hoe dat gaat: zij, Jeremia en zijn kinderen, worden in hun nek gestoken, maar ze trekken het mes er weer uit en doden dan direct hun aanvallers. Het hele gezin doet mee, triomfantelijk klinken hun woorden en de gebaren zijn niet mis te verstaan. Ik vind het schokkend want het is duidelijk dat dit bloedserieus is. En een gesprek is niet mogelijk, dit is de enige waarheid. Natuurlijk begrijp ik wel iets van hun motieven, joden zijn altijd het afvoerputje van de wereld. Na 1948 nu eindelijk een eigen land, dus dat verdedig je met hand en tand. Maar verder kan ik alleen maar bedenken dat deze vorm van fanatisme toch wel heel ver afstaat van Gods liefde door Jezus, hoe treurig en verdrietig, wat moet hiervan terechtkomen?? Trouwens, jullie mogen wel oppassen, want deze week is Jeremia in Nederland, o.a. in Harderwijk voor spreekbeurten.... hh